Πώς ορίζεται η Υπογονιμότητα?
Σύμφωνα με την Αμερικανική και Ευρωπαϊκή εταιρεία υπογονιμότητος (ASRM, ESHRE), ένα ζευγάρι χρειάζεται να ελεγχθεί για υπογονιμότητα, εάν μετά από τακτικές επαφές για διάστημα ενός έτους δεν έχει πετύχει εγκυμοσύνη.
Που οφείλονται τα αίτια?
Τα αίτια οφείλονται 40% στη γυναίκα, 40% στον άνδρα, ενώ υπάρχει και ένα 20% που οφείλεται σε ανεξήγητα αίτια. Η υπογονιμότητα ορίζεται ως ανεξήγητη, όταν παρά τον λεπτομερή έλεγχο, δεν ανευρίσκεται ένα εμφανές αίτιο.
Αίτια Υπογονιμότητας στη Γυναικά
Σύμφωνα με το Center for Disease Control (CDC), Αμερικανικό Κέντρο για τον Έλεγχο των Λοιμώξεων, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, αποτελούν νούμερο 1 αιτία υπογονιμότητας που μπορεί να προληφθεί. Αυτό συμβαίνει διότι από τις γυναίκες που θα μολυνθούν από κάποιον από αυτά τα μικρόβια, έως και το 40% μπορεί να αναπτύξουν φλεγμονώδη νόσο της πτυέλου (P.I.D), η οποία μπορεί να τους προκαλέσει μελλοντικά μόνιμη βλάβη των αναπαραγωγικών τους οργάνων, μέσω της δημιουργίας ινώδους ιστού. Ο ινώδης ιστός διαταράσσει την αρχιτεκτονική δομή των ωαγωγών – σαλπίγγων με αποτέλεσμα, είτε να αποφράσσεται η σάλπιγγα και να μην μπορεί να περάσει το ωάριο για να συναντήσει το σπερματοζωάριο, προκειμένου να γονιμοποιηθούν, άρα επέρχεται η υπογονιμότητα, είτε να μπλοκάρεται η διέλευση του ήδη γονιμοποιημένου ωαρίου και έχουμε ως αποτέλεσμα την εξωμήτριο κύηση (έκτοπος εγκυμοσύνη).
Οι φλεγμονές αυτές, τόσο τα χλαμύδια, όσο και η γονόρροια συνήθως δε συνοδεύονται από κανένα σύμπτωμα ούτε υγρά, ούτε φαγούρα (κνησμό), ή πόνο κατά τη διάρκεια του σεξ.
Άλλα αίτια της υπογονιμότητας στη γυναίκα είναι τα παρακάτω:
- Ορμονικές διαταραχές (πολυκυστικές ωοθήκες) που έχουν ως αποτέλεσμα τη μη φυσιολογική ή μη ποιοτική ωορηξία
- Απόφραξη των σαλπίγγων μετά από φλεγμονές
- Η ηλικία της γυναίκας συμβάλλει αρνητικά, δεδομένου ότι με την πρόοδο της ηλικίας επηρεάζεται αρνητικά η ποιότητα των ωαρίων
- Ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας μπορεί να συμβάλουν στην υπογονιμότητα του ζεύγους
Αιτίες Ανδρικής Υπογονιμότητας
Η ανδρική υπογονιμότητα έχει διάφορες αιτίες, από ορμονικές ανισορροπίες, βιολογικά-ανατομικά προβλήματα καθώς και βαθύτερα ψυχολογικά ή τρόπο διαβίωσης. Επιπλέον, το επίπεδο γονιμότητας αντικατοπτρίζει τη ‘’συνολική’’ υγεία ενός άνδρα. Οι άνδρες που ζουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής, έχουν περισσότερες πιθανότητες να παράγουν υγιή σπερματοζωάρια.
Μερικά από τα αίτια της ανδρικής υπογονιμότητας είναι τα παρακάτω:
- Κάπνισμα
- Οινοπνευματώδη
- Χρήση ναρκωτικών ουσιών
- Μειωμένη λήψη βιταμίνης C και ψευδαργύρου στη τροφή
- Κακή διατροφή και αναιμία
- Λήψη χημειοθεραπευτικών φαρμάκων
- Φλεγμονές στα επί μέρους αναπαραγωγικά όργανα, όπως: προστατίτιδα, επιδιδυμίτιδα και ορχίτιδα
- Φυματίωση
- Πολύ στενά εσώρουχα ή/και παντελόνια
- Έκθεση σε επικίνδυνο περιβάλλον όπως ακτινοβολίες, επιδημίες, χρώματα, μόλυβδο, ιώδιο, βενζίνη
- Τραυματισμός και επεμβάσεις στους όρχεις
Εξετάσεις για τη Γυναίκα
Ελέγχεται για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα με κολπικές και τραχηλικές καλλιέργειες τακτικά (κάθε εξάμηνο ή κάθε χρόνο), αναλόγως του αριθμού των σεξουαλικών της συντρόφων. Το κέντρο ελέγχου των λοιμώξεων της Αμερικής (CDC), συστήνει ετήσιο έλεγχο χλαμυδίων, για όλες τις σεξουαλικά ενεργείς γυναίκες κάτω των 26 ετών καθώς επίσης και για τις γυναίκες άνω των 25 ετών που έχουν νέο, ή πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους.
Εξετάσεις για τον Άνδρα
Η απλή εξέταση του σπέρματος γίνεται μετά από δυο − τρείς ημέρες σεξουαλικής αποχής, με τη λήψη του ιστορικού, τη φυσική εξέταση του άνδρα, τα οποία αποτελούν τη πρώτη πράξη της διαγνωστικής διαδικασίας, στην οποία θα προχωρήσει σταδιακά και εφόσον χρειασθεί, σε ειδικές εξετάσεις όπως:
- Καλλιέργειες ούρων και σπέρματος για κάθε είδους μικροοργανισμούς (αερόβιους, αναερόβιους, άτυπους ιούς) που μπορεί να ενοχοποιούνται για πρόκληση υπογονιμότητας
- Ορμονικές, βιοχημικές, ανοσολογικές μετρήσεις στο σπέρμα και στο αίμα.
- Γενετικό έλεγχο με καρυότυπο και χαρτογράφηση Υ χρωμοσώματος, ανίχνευση γονιδίου κυστικής ίνωσης, θραύση του DNA των σπερματοζωαρίων και οτιδήποτε νέο προκύπτει στον εξελισσόμενο αυτόν τομέα.
- Απεικονιστικές εξετάσεις, όπως υπερηχογραφήματα του γεννητικού συστήματος, Doppler- Triplex των αγγείων της περιοχής και ενδεχομένως αξονικές η μαγνητικές τομογραφίες.
Η σημαντικότερη όμως εξέταση που οι εξειδικευμένοι επιστήμονες γνωρίζουν πλέον για την καταλληλότητα του σπέρματος είναι ο δείκτης του κατακερματισμού DNA (DNA fragmentation ή DFI), που μας δείχνει την ποιότητα του γενετικού υλικού του άνδρα. Εάν δεν είναι σε καλό επίπεδο το γενετικό υλικό του άνδρα, δηλαδή είναι αρκετά κατακερματισμένο, τότε η κύρια αιτία για υπογονιμότητα, αποβολές ή αποτυχημένες εξωσωματικές είναι ο σύζυγος και δεν πρέπει να ταλαιπωρείται η γυναίκα. Αυτό απαιτεί εξειδικευμένο επιστημονικό επιτελείο για να μπορέσει να ξεκαθαρίσει ποιος από το ζευγάρι ευθύνεται για την υπογονιμότητα. Κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό το σπέρμα του άνδρα διορθώνεται με βιολογικές θεραπείες, χωρίς παρενέργειες που έχουν αποδειχθεί από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Το Διαγνωστικό Μycolab, λόγω της φύσεως του, δεν επεκτείνεται περισσότερο στο θέμα της υπογονιμότητας, για λόγους δεοντολογίας.
Στο Διαγνωστικό Μycolab, διατίθενται ειδικοί χώροι για τη λήψη των δειγμάτων ανδρών – γυναικών, όπως φαίνεται στις παραπάνω εικόνες.
To επιστημονικό προσωπικό του Διαγνωστικού μας, είναι πάντα στη διάθεσή σας, για παροχή τυχόν διευκρινήσεων ή/και περαιτέρω στοιχείων, σχετικά με το θέμα της υπογονιμότητας.
ΟΜΟΛΟΓΗ ΣΠΕΡΜΑΤΕΓΧΥΣΗ – ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΤΑΤΜΗΣΗΣ DNA
ΟΜΟΛΟΓΗ ΣΠΕΡΜΑΤΕΓΧΥΣΗ. Με τον όρο ομόλογη σπερματέγχυση εννοούμε τη διαδικασία, κατά την οποία τοποθετείται επεξεργασμένο σπέρμα του άνδρα στη μήτρα της συζύγου. Έτσι επιτυγχάνεται εγκυμοσύνη, έχοντας το σπέρμα διανύσει, ένα μεγάλο κομμάτι του δρόμου που οδηγεί στις σάλπιγγες και κατ` επέκταση στη γονιμοποίηση.
Η ομόλογη σπερματέγχυση αποτελεί το πρώτο βήμα στην προσπάθεια υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Βοηθάει ζευγάρια στα οποία το πρόβλημα γονιμότητας εντοπίζεται στον άνδρα (αδύναμο σπέρμα). Η ομόλογη σπερματέγχυση συνιστάται να γίνεται σε γυναίκες μέχρι 35 ετών, οπότε και οι πιθανότητες σύλληψης αυξάνονται (περίπου όσο και μία φυσιολογική σύλληψη).
Θα πρέπει να γίνει άμεσα αντιληπτό πως η επεξεργασία σπέρματος για ομόλογη σπερματέγχυση πρέπει να πραγματοποιείται σε Ανδρολογικό εργαστήριο, από έμπειρο και εξειδικευμένο βιολόγο, προκειμένου να τηρούνται όλοι οι κανόνες για σωστό και επιστημονικά αποδεκτό τρόπο επεξεργασίας του σπέρματος.
EΛΕΓΧΟΣ ΚΑΤΑΤΜΗΣΗΣ DNA ΣΠΕΡΜΑΤΟΖΩΑΡΙΩΝ
Η επίδραση της βλάβης του DNA των σπερματοζωαρίων στην αναπαραγωγική προσπάθεια έχει άμεση σχέση με τη δημιουργία κακής ποιότητας εμβρύων και κατά συνέπεια μη επιτυχούς εμφύτευσής τους (αποβολή).
Η αλλοίωση στη δομή του DNA των σπερματοζωαρίων, γνωστή ως κατάτμηση, αποτελεί χαρακτηριστικό το οποίο μπορεί να μετρηθεί εργαστηριακά. Παρόλα αυτά η κατάτμηση του DNA των σπερματοζωαρίων δεν συνδέεται με καμία από τις μικροσκοπικές (συμβατικές) παραμέτρους τους σπέρματος. Ακόμα και άνδρες με παραμέτρους εντός των τιμών αναφοράς μπορεί να φέρουν υψηλό ποσοστό κατάτμησης στο DNA των σπερματοζωαρίων τους.
Οι σημαντικότεροι παράγοντες οι οποίοι ευθύνονται για την παρουσία υψηλών επιπέδων κατάτμησης στο DNA των σπερματοζωαρίων είναι οι ακόλουθοι:
- χρήση φαρμάκων
- κάπνισμα
- αλκοόλ
- χρήση ναρκωτικών ουσιών
- κακή διατροφή
- ατμοσφαιρική ρύπανση
- προχωρημένη ηλικία άνδρα
- παρουσία κιρσοκήλης
- παρουσία καρκίνου των όρχεων
- φλεγμονές
- υψηλός πυρετός
- έκθεση σε χημικές-τοξικές ουσίες
- έκθεση σε ακτινοβολία και υψηλές θερμοκρασίες
- οποιαδήποτε διαδικασία που προκαλεί οξειδωτικό stress
Ο έλεγχος κατάτμησης του DNA των σπερματοζωαρίων συνιστάται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
- ανεξήγητη υπογονιμότητα
- αποτυχία εμφύτευσης εμβρύων μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση
- καθ’ έξιν αποβολές
- προχωρημένη ηλικία άνδρα
- χαμηλή ποιότητα σπέρματος
- μακροχρόνια παραμονή σε περιβάλλον με τοξικούς για τη γονιμότητα παράγοντες
- μετά από χειρουργική αφαίρεση κιρσοκήλης
Τρόποι αντιμετώπισης:
- χορήγηση αντιβίωσης
- χρήση αντιοξειδωτικών ουσιών
- χρήση βιταμινών
- χωρίς τα ανωτέρω να εξασφαλίζουν απαραίτητα βελτίωση στο δείκτη κατάτμησης του DNA των σπερματοζωαρίων
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ένας σημαντικός παράγοντας ο οποίος μπορεί να βελτιώσει το φαινόμενο της κατάτμησης και αυτός δεν είναι άλλος από την ηλικία της γυναίκας. Είναι γνωστό ότι το ωάριο διαθέτει μηχανισμούς διόρθωσης βλαβών που τυχόν υπάρχουν στο DNA του σπερματοζωαρίου που το έχει γονιμοποιήσει. Συνεπώς όλα τα προηγούμενα θα πρέπει να συσχετίζονται και με την ηλικία της γυναίκας, διότι από μία νεαρή γυναίκα θα δημιουργηθούν και ωάρια με ανεπτυγμένους τέτοιους μηχανισμούς επιδιόρθωσης.
Κρίνεται λοιπόν απαραίτητος ο έλεγχος κατάτμησης του DNA των σπερματοζωαρίων σε ζευγάρια που οι προσπάθειες γονιμοποίησης δεν τα οδήγησαν πουθενά ή ακόμα και σε αποβολές.
ΟΞΕΙΔΩΤΙΚΟ ΣΤΡΕΣ ΣΤΑ ΣΠΕΡΜΑΤΟΖΩΑΡΙΑ
Ο όρος οξειδωτικό στρες χρησιμοποιείται για να καλύψει τα οξειδωτικά συμβάντα τόσο από ελεύθερες, όσο και από μη ελεύθερες ρίζες, κυρίως οξυγόνου και υδρογόνου.
Η πρωτογενής πηγή ελευθέρων ριζών στο σπερματικό υγρό είναι τα ίδια τα σπερματοζωάρια, στην άωρη μορφή τους, καθώς και τα πολυμορφοπύρηνα λευκοκύτταρα.
Χαμηλά επίπεδα ελευθέρων ριζών χρειάζονται τόσο για την ενεργοποίηση όσο και για την ακροσωμιακή αντίδραση. Αντίθετα υψηλά επίπεδα ελευθέρων ριζών αυξάνουν την πιθανότητα καταστροφής του DNA, που οδηγεί σε πτωχή ποιότητα σπέρματος, απώλεια της ικανότητας για ακροσωμιακή αντίδραση, δυσκολία στην ένωση σπερματοζωαρίου και ωαρίου, καθώς και σε ελαττωμένη γονιμότητα.
Οι λοιμώξεις του γεννητικού συστήματος (εκτός από την ηλικία του άνδρα, την έκθεση σε ακτινοβολίες, κλπ.) συσχετίζονται με υψηλά επίπεδα ελευθέρων ριζών στο σπερματικό υγρό και κατ` επέκταση με βλάβη στο DNA των σπερματοζωαρίων.
Η χρήση κατά περίπτωση αντιβιοτικών αλλά και αντιοξειδωτικών ουσιών μπορεί να συνεισφέρει στην ελάττωση της παραγωγής ελευθέρων ριζών στο σπερματικό υγρό.
Οι μελέτες του ποσοτικού επιπέδου ελευθέρων ριζών θα πρέπει να συνδυάζονται με μελέτες του σπερμοδιαγράμματος, ώστε η εργαστηριακή εικόνα με τα κλινικά ευρήματα να δίνουν σφαιρική εικόνα στην ανδρική παθολογία.
ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΠΡΟΣΔΕΣΗΣ ΣΠΕΡΜΑΤΟΖΩΑΡΙΩΝ ΣΕ ΠΟΛΥΜΕΡΗ ΥΑΛΟΥΡΟΝΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ
Η επιτυχία κάθε προσπάθειας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (κλασική αλλά και μικρογονιμοποίηση), εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα επιλογής των καλυτέρων ποιοτικά σπερματοζωαρίων.
Μετά από μελέτες, έχει προκύψει πως τα ώριμα και λειτουργικά σπερματοζωάρια, τα οποία έχουν την ικανότητα πρόσδεσης στη διάφανη ζώνη του ωαρίου, έχουν επίσης την ικανότητα πρόσδεσης σε πολυμερή υαλουρονικού οξέος.
Ως εκ τούτου, ένας έλεγχος που αφορά στην πρόσδεση του σπερματοζωαρίου σε πολυμερή υαλουρονικού οξέος, δίνει σημαντικές πληροφορίες για την καταλληλότητα του σπερματικού δείγματος, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σε οποιαδήποτε μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Τι είναι οι ιοί HPV?
Oι HPV (Human Pappiloma Viruses), Ιοί των Ανθρωπίνων Θηλωμάτων, είναι μια μεγάλη οικογένεια ιών που προσβάλλουν γυναίκες και άνδρες. Έχουν περιγραφεί περισσότεροι από 100 διαφορετικοί γενότυποι HPV. Κατατάσσονται με βάση τη διαφορετικότητα στο DNA τους και ονομάζονται με αριθμούς (π.χ HPV6, HPV 11, HPV 16, κλπ).
Γιατί είναι σημαντικοί οι HPV?
Μια ομάδα από τους HPV, που ονομάζονται γεννητικοί τύποι, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, επειδή έχουν συνδεθεί αιτιολογικά με σημαντικά νοσήματα στον άνθρωπο (κονδυλώματα και καρκίνους).
Πώς αρχίζει μια μόλυνση από HPV?
Oι HPV δεν μπορούν να πολλαπλασιασθούν από μόνοι τους. Εισέρχονται στο ανθρώπινο κύτταρο και εκμεταλλεύονται το γενετικό του μηχανισμό, προκειμένου να πολλαπλασιασθούν και οι ίδιοι. Οι μικροτραυματισμοί του δέρματος και των βλεννογόνων κατά τη σεξουαλική επαφή, δίνουν την ευκαιρία στους HPV να μολύνουν τη βασική στιβάδα των κυττάρων του επιθηλίου και να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται εκμεταλλευόμενοι τη φυσιολογική λειτουργία της ανανέωσης των κυττάρων του οργανισμού μας.
Με ποιους τρόπους μεταδίδονται οι γεννητικοί τύποι των HPV?
Απαιτείται άμεση επαφή με δέρμα ή με βλεννογόνο που φέρει αλλοιώσεις από HPV, για να μεταφερθεί ο ιός. Η απλή όμως μεταφορά του ιού από άτομο σε άτομο δεν είναι συνήθως ικανή να δημιουργήσει φλεγμονή. Πρέπει να υπάρξει τριβή και να προκύψουν μικροτραυματισμοί για να εισχωρήσει ο ιός στο επιθήλιο. Γι` αυτό, η σεξουαλική επαφή (κολπική ή πρωκτική), αποτελεί τον ευκολότερο τρόπο μετάδοσης για τους HPV. Άλλοι τύποι σεξουαλικής επαφής (τριβή των γεννητικών οργάνων με το χέρι ή μεταξύ τους χωρίς εισχώρηση, στοματογεννητική επαφή, κοινή χρήση σεξουαλικών συσκευών), είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε φλεγμονή, εφόσον υπάρχουν αμυχές στο επιθήλιο και το ανοσοποιητικό σύστημα δεν λειτουργεί καλά, θεωρούνται όμως σπανιότεροι τρόποι μετάδοσης.
Τι εξετάσεις χρειάζονται για τους HPV?
Οι διαγνωστικές εξετάσεις που γίνονται στις γυναίκες, αποσκοπούν στο να ελεγχθούν τα επιθήλια στο κατώτερο γεννητικό σύστημα, προκειμένου να αποκαλυφθεί εάν έχουν προσβληθεί από τους από τους HPV και κυρίως εάν υπάρχουν προκαρκινικές αλλοιώσεις. Οι εξετάσεις που μπορεί να συστήσει ο γιατρός σας είναι:
- Γυναικολογική εξέταση , ΤΕΣΤ ΠΑΠ
- Κολποσκοπική Βιοψία
- Μοριακά τεστ για αναζήτηση του DNA των HPV, του mRNA και άλλα μοριακά τέστ (p16, Ki- 67)
Τι είναι αυτή η νόσος?
Οι κολπικές διαταραχές (κολπίτιδες) αποτελούν το συχνότερο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και είναι η συνηθισμένη αιτία που μια γυναίκα θα επισκεφθεί τον γυναικολόγο της. Με τον όρο κολπίτιδα εννοούμε τη φλεγμονή του κόλπου.
Η κολπίτιδα συνήθως εκδηλώνεται με την ύπαρξη κνησμού και αυξημένων υγρών από τον κόλπο, τα οποία μερικές φορές είναι δύσοσμα. Η κολπίτιδα, αν και φαίνεται κάτι απλό, μπορεί να αποτελέσει ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα. Αυτό οφείλεται στην ιδιαιτερότητα της φυσιολογίας του κόλπου και στην πολυπλοκότητα των λεπτών ισορροπιών πάνω στις οποίες στηρίζεται η εύρυθμη λειτουργία του.
Ο κόλπος υπό κανονικές συνθήκες απεικονίζεται από ένα μεγάλο από ένα μεγάλο αριθμό μικροοργανισμών, οι οποίοι είναι γνωστοί ως γαλακτοβάκιλλοι και αποτελούν τη φυσιολογική χλωρίδα. Πρόκειται δηλαδή για μικροοργανισμούς, οι οποίοι πρέπει να υπάρχουν στον κόλπο. Η παρουσία αυτών των μικροοργανισμών είναι επιθυμητή διότι λόγω των ουσιών που παράγουν διατηρούν το ph του κόλπου σε επιθυμητές τιμές και εμποδίζουν την ανάπτυξη κάποιων άλλων μικροοργανισμών, οι οποίοι δεν πρέπει να βρίσκονται στον κόλπο (παθογόνοι μικροοργανισμοί).
Στην περίπτωση της κολπίτιδας αναπτύσσονται κάποιοι μικροοργανισμοί σε βάρος της φυσιολογικής χλωρίδας, διαταράσσοντας έτσι την ισορροπία του ph και αυτό κλινικά εκδηλώνεται με τη μορφή κνησμού και υγρών στον κόλπο. Η γυναίκα που θα εκδηλώσει αυτά τα συμπτώματα πρέπει να απευθυνθεί στον γυναικολόγο της και σε εξειδικευμένο μικροβιολογικό – βιοπαθολογικό – κυτταρολογικό εργαστήριο για καλλιέργεια κολπικού υγρού – κολποτραχηλικού επιχρήσματος, με σκοπό την πλήρη διερεύνηση.
Φλεγμονές και Κολπίτιδες
Οι φλεγμονές (μολύνσεις) των γυναικείων γεννητικών οργάνων εμφανίζονται με αυξημένη συχνότητα το καλοκαίρι και μπορεί να παρουσιασθούν στο αιδοίο (στην εξωτερική περιοχή γύρω από την είσοδο του κόλπου), στον κόλπο (κολπίτιδες και στον τράχηλο της μήτρας), στο ενδομήτριο και στις σάλπιγγες. Προκαλούνται από μικροοργανισμούς, όπως μύκητες και τριχομονάδες (οι πιο συνηθισμένοι), χλαμύδια, μυκοπλάσματα κλπ., από μικρόβια (αερόβια και αναερόβια) καθώς και ιούς όπως αυτοί που προκαλούν τον έρπητα των γεννητικών οργάνων (ιός HSV) και τα κονδυλώματα (ιός HPV).
Οι κολπίτιδες ευνοούνται από:
- Κακή κατάσταση του οργανισμού (φτωχή διατροφή, έλλειψη ύπνου, στρες κλπ.)
- Σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό
- Χρήση εφαρμοστών παντελονιών
- Συνεχής χρήση ταμπόν, κολπικές πλύσεις
- Πολυάριθμες εκτρώσεις
Η ανάπτυξη των μυκητιάσεων ευνοούνται από:
- Παρατεταμένη χορήγηση αντιβιοτικών ευρέος φάσματος
- Χρήση αντισυλληπτικών χαπιών
- Συστηματική χορήγηση κορτιζόνης
- Επαφή με υγρά μολυσμένα μέρη, όπως δάπεδα πισίνας κλπ.
- Χρήση συνθετικών ρούχων, εσωρούχων
Συμπτώματα
Α. ΦΛΕΓΜΟΝΗ ΓΕΝΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
- Έκκριση κολπικών υγρών
- Τσούξιμο
- Φαγούρα
- Ερυθρότητα
- Οίδημα
- Πόνο κατά την σεξουαλική πράξη
Β. ΜΥΚΗΤΙΑΣΗ
- Έντονος κνησμός στον κόλπο και το αιδοίο
- Αυξημένη ποσότητα λευκών κολπικών υγρών (τυρώδη μορφή)
- Δυσκολία κατά την ούρηση ή έντονη δυσπαρευνία
Γ. ΤΡΙΧΟΜΟΝΑΔΕΣ
- Έκκριση αραιών υγρών, κιτρινοπράσινων και δύσοσμων
Δ. ΜΥΚΟΠΛΑΣΜΑ – ΧΛΑΜΥΔΙΑ
- Δεν παρουσιάζουν συμπτώματα (συνήθως), αλλά επηρεάζουν τη γονιμότητα, διότι αν προκαλέσουν σαλπιγγίτιδα, πιθανόν να οδηγήσουν ακόμα και σε στειρότητα.
Ε. ΕΡΠΗΤΑΣ
- Εμφάνιση μικρών φουσκαλών και πληγών στο αιδοίο
ΣΤ.ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΑ
- Εμφάνιση θηλώδων προσεκβολών στο αιδοίο, στον κόλπο ή στον τράχηλο.
ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΕΣ ΚΟΛΠΙΤΙΔΕΣ
Οι επαναλαμβανόμενες μυκητιάσεις αποτελούν μια αρκετά δύσκολη κλινική κατάσταση που απασχολεί και ταλαιπωρεί αρκετές γυναίκες. Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος δεν είναι τόσο απλή και απαιτεί μια συστηματική προσέγγιση και λεπτομερή έλεγχο, ώστε η θεραπεία να εξατομικεύεται για κάθε γυναίκα.
Καταρχάς, θα πρέπει να γίνει σωστή διάγνωση, να εντοπισθεί ποιο μικρόβιο προκαλεί την κολπική λοίμωξη και αν υπάρχουν και άλλα μικρόβια πού μπορεί να επιβαρύνουν την κατάσταση (πλήρης καλλιέργεια κολπικού υγρού) και να εξακριβωθεί σε πιο αντιμυκητιασικό φάρμακο είναι ευαίσθητο το μικρόβιο που προκαλεί την ουρολοίμωξη (αντιμυκητόγραμμα/αντιβιόγραμμα), ώστε να χορηγηθεί η κατάλληλη θεραπεία.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Οι περισσότερες κολπίτιδες και ανεξάρτητα από το αίτιο που τις προκαλεί παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα, γι` αυτό δεν μπορούν να διαγνωσθούν με ακρίβεια, μόνο βάσει των συμπτωμάτων. Έτσι, παρά το γεγονός ότι η διάγνωση από τον γυναικολόγο απαιτεί σωστή λήψη ενός αναλυτικού ιστορικού και κλινική εξέταση της ασθενούς, συνήθως η οριστική διάγνωση επιτυγχάνεται με την καλλιέργεια κολποτραχηλικού υγρού. Αυτή η εξέταση είναι απαραίτητη προκειμένου να εντοπισθεί ποιο μικρόβιο είναι υπεύθυνο και στη συνέχεια να δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.
Το Διαγνωστικό Μycolab, λόγω της φύσεως του, δεν επεκτείνεται περισσότερο στο θέμα της θεραπείας της νόσου, για λόγους δεοντολογίας.
Το επιστημονικό προσωπικό του Διαγνωστικού μας, είναι πάντα στη διάθεσή σας, παροχή τυχόν διευκρινήσεων ή/και περισσότερων στοιχείων για τη νόσο.
Τι είναι αυτή η νόσος?
Τα χλαμύδια είναι μία λοίμωξη που προκαλείται από το βακτήριο Chlamydia trachomatis. Η κύρια οδός μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή.
Αίτια της Νόσου
Η λοίμωξη από χλαμύδια είναι το πιο συχνό σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα σε άτομα με έντονη σεξουαλική ζωή καθώς και άτομα με πολλούς ερωτικούς συντρόφους.
Συμπτώματα της Νόσου
Ένας στους τέσσερις άνδρες, με χλαμύδια, δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Στους άνδρες τα χλαμύδια προκαλούν συμπτώματα παρόμοια με αυτά της γονόρροιας.
Τα συμπτώματα αυτά περιλαμβάνουν:
- Αίσθηση καύσου κατά τη ούρηση
- Εκκρίσεις από το πέος
- Ευαισθησία ή άλγος των όρχεων
- Άλγος ορθού ή απώλεια κοπράνων
Στις γυναίκες, η πάθηση συνήθως είναι ασυμπτωματική, αλλά σε ένα μικρό ποσοστό μπορεί να εμφανισθεί με τη μορφή βλεννοπυώδους τραχηλίτιδας, αυξημένων κολπικών υγρών και δυσουρίας. Μερικές ασθενείς παρουσιάζουν άλγος υπογαστρίου, αιμορραγία μετά τη επαφή, αίσθηση καύσους κατά την ούρηση, κολπικές εκκρίσεις, άλγος ορθού. Αρκετές γυναίκες αναπτύσσουν στειρότητα ή έκτοπη κύηση ως αποτέλεσμα της λοίμωξης.
Διάγνωση της Νόσου
Για να τεθεί η διάγνωση θα πρέπει να γίνει λήψη υλικού των εκκρίσεων του κόλπου στις γυναίκες (καλλιέργεια). Εάν ένα άτομο έχει και πρωκτικές σεξουαλικές επαφές, ίσως χρειασθεί λήψη υλικού από τις πρωκτικές εκκρίσεις.
Η εξέταση γίνεται σε μικροβιολογικό εργαστήριο. Επειδή τα χλαμύδια είναι οργανισμοί που ζουν μέσα στα κύτταρα, είναι πολύ σημαντική η σωστή τεχνική λήψης του δείγματος.
Είναι πολύ πιθανό η λοίμωξη από χλαμύδια να συνοδεύεται από γονόρροια ή σύφιλη, γι’ αυτό και κρίνεται σκόπιμο στην περίπτωση της διαπίστωσης μιάς σεξουαλικής μεταδιδόμενης ασθένειας να γίνεται έλεγχος και για άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Το επιστημονικό προσωπικό του Διαγνωστικού Μycolab, διαθέτει τεράστια εμπειρία στη διάγνωση της νόσου.
Προφύλαξη από τη Νόσο/Αντιμετώπισή της
Σε περίπτωση διαπίστωσης μιας σεξουαλικά μεταδιδόμενης νόσου, απαιτείται έλεγχος και για άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Επίσης, πρέπει να εξετάζονται όλοι οι ερωτικοί σύντροφοι για χλαμύδια. Αφορά κυρίως άτομα που είχαν σεξουαλική επαφή με τον πάσχοντα τις τελευταίες 60 ημέρες. Δεν αναπτύσσεται ανοσία μετά τη λοίμωξη, γι’ αυτό και ένα άτομο μπορεί επανειλημμένα να προσβληθεί από τη λοίμωξη.
Η χρήση προφυλακτικού καθώς και η έγκαιρη ενημέρωση θα μειώσουν τα κρούσματα της συγκεκριμένης λοίμωξης.
Οι γυναίκες με νέο ερωτικό σύντροφο ή πολλούς ερωτικούς συντρόφους, θα πρέπει να κάνουν ετήσιο ιατρικό έλεγχο.
Η πιο κατάλληλη θεραπευτική αγωγή για τα χλαμύδια, περιλαμβάνει τη χρήση κατάλληλων αντιβιοτικών, τα οποία βεβαίως χορηγούνται από τον θεράποντα ιατρό.
To διαγνωστικό Mycolab, λόγω της φύσεώς του, δεν επεκτείνεται σε περισσότερα στοιχεία για τη θεραπεία, για λόγους δεοντολογίας.
Το επιστημονικό προσωπικό του Διαγνωστικού μας, είναι στη διάθεσή σας για περαιτέρω πληροφορίες, σχετικά με τα χλαμύδια.
Τι είναι αυτή η νόσος?
Τραχηλίτιδα είναι η φλεγμονή της μήτρας, που βρίσκεται στο κατώτερο τμήμα της μήτρας μέσα στον κόλπο. Τις περισσότερες φορές η τραχηλίτιδα οφείλεται σε σεξουαλικώς μεταδιδόμενα μικρόβια, αλλά και σε άλλου τύπου μολύνσεις, ερεθισμούς ή αλλεργίες. Η τραχηλίτιδα είναι μια συχνή νόσος. Το 50% του συνόλου των γυναικών, κάποια στιγμή θα παρουσιάσουν τραχηλίτιδα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της τραχηλίτιδας?
Στα συνήθη συμπτώματα της τραχηλίτιδας συμπεριλαμβάνονται:
- Οι κολπικές εκκρίσεις
- Η αίσθηση κνησμού στον κόλπο
- Ο πόνος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής
- Η ανώμαλη κολπική αιμόρροια
- Η αίσθηση δυσφορίας στην πύελο
Ποια είναι τα αίτια της τραχηλίτιδας?
Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως τα χλαμύδια, η γονόρροια, οι τριχομονάδες αλλά και οι ιογενείς φλεγμονές, όπως ο έρπης και ο ιός των ανθρώπινων κονδυλωμάτων (HPV), κάποιος ερεθισμός, αποτελούν συχνά αιτίες τραχηλίτιδας. Μια χρόνια τραχηλίτιδα, πιθανόν να προκαλείται από ερεθισμούς που οφείλονται σε κάποιο κολπικό ένθεμα, όπως το διάφραγμα ή το ένθεμα υποστήριξης της μήτρας (πεσσός), αλλά και σε χημικά προϊόντα και συστατικά σπερματοκτόνων ή λιπαντικών ουσιών.
Υπάρχουν τρόποι βελτίωσης της τραχηλίτιδας?
Όταν η αιτία της τραχηλίτιδας είναι μικροβιακή από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως χλαμύδια γονόρροια και τριχομονάδες, τα παρακάτω μέτρα μπορούν να συμβάλουν.
- Σεξουαλική αποχή, μέχρι να ολοκληρωθεί η θεραπεία σας ( και του συντρόφου σας)
- Λήψη κατάλληλης αγωγής
- Επανέλεγχος, τρείς μήνες μετά το τέλος της φαρμακευτικής αγωγής
- Έλεγχος εργαστηριακός (μικροβιολογικός) και για τον σεξουαλικό σύντροφο, μετά το πέρας της θεραπείας του.
Διάγνωση/Θεραπεία της Τραχηλίτιδας
Η διάγνωση είναι κλινική και βασίζεται στα δύο κύρια σημεία της βλεννοπυώδους τραχηλικής εκκρίσεως και της ευθρυπτότητας της περιοχής του ενδοτραχηλικού στομίου. Η χρώση κατά Gram αναδεικνύει πυοσφαίρια ή αρνητικούς κατά Gram ενδοκυττάριους διπλόκκοκους σε περίπτωση γοννόροιας.
Φλεγμονώδεις βλάβες αναδεικνύονται και στο TESTPAP, αλλά είναι μη ειδικές. Η θυλακώδης τραχηλίτιδα είναι ενδεικτική, αλλά όχι παθογνωμονική για χλαμυδιακή λοίμωξη. Για τη μικροβιολογική διάγνωση χρησιμοποιούνται ενδοτραχηλικά ή κολπικά δείγματα ή δείγματα από ούρα, με εξίσου καλά αποτελέσματα. Όλες οι ασθενείς πρέπει να ελέγχονται και να θεραπεύονται για τη παρουσία βακτηριακής κολπίτιδας και τριχομονάδων. Η άμεση μικροσκόπηση υγρού επιχρίσματος (wetprep) αναδεικνύει T. Vaginalis με ευαισθησία περίπου 50%. Ως εκ τούτου, γυναίκες με τραχηλίτιδα και αρνητική μικροσκόπηση για τριχομονάδες θα πρέπει να ελέγχονται περαιτέρω με καλλιέργεια ή αντιγονική μέθοδο. Ανάλογα με τη κλινική παρουσίαση, η ερπητική λοίμωξη επιβεβαιώνεται με ιική καλλιέργεια (ενεργές βλάβες στα γεννητικά όργανα), PCR (καλύτερη ευαισθησία), άμεσο ανοσοφθορισμό και ειδικό ουρολογικό έλεγχο. Συνιστάται επίσης συμβουλευτική παρέμβαση και έλεγχος για HIV λοίμωξη.
Το είδος αγωγής για την τραχηλίτιδα, εξαρτάται από την αιτία, η οποία την προκάλεσε. Τα αντιβιοτικά, τα αντιικά φάρμακα, ο εμβολιασμός συμπεριλαμβάνονται στο ευρύ φάσμα των τρόπων αντιμετώπισης της τραχηλίτιδας.
Το Διαγνωστικό Μycolab, λόγω της φύσεώς του, δεν επεκτείνεται περισσότερο στο θέμα των τρόπων θεραπείας, για λόγους δεοντολογίας.
Το επιστημονικό προσωπικό της Μycolab, είναι πάντα στη διάθεσή σας, για παροχή τυχόν διευκρινήσεων η/και περαιτέρω στοιχείων για τη νόσο και ιδαίτερα για τη διάγνωσή της.
Τι είναι η ουρολοίμωξη?
Η ουρολοίμωξη είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μολύνσεις/λοιμώξεις του ουρογεννητικού συστήματος από μικροοργανισμούς, όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι μύκητες. Τα βακτήρια είναι η πιο κοινή αιτία της ουρολοίμωξης.
Κανονικά, τα βακτήρια που εισέρχονται από την ουρήθρα στο ουροποιητικό σύστημα απομακρύνονται γρήγορα με την ούρηση, πριν εγκατασταθούν και προκαλέσουν συμπτώματα. Ωστόσο, μερικές φορές τα βακτήρια ξεπερνούν τη φυσική άμυνα του οργανισμού και προκαλούν λοίμωξη. Η λοίμωξη στην ουρήθρα ονομάζεται ουρηθρίτιδα, ενώ στην ουροδόχο κύστη ονομάζεται κυστίτιδα. Τα βακτήρια μπορούν να ταξιδεύσουν μέσω των ουρητήρων προς τα πάνω και να μολύνουν τα νεφρά. Η λοίμωξη του νεφρού ονομάζεται πυελονεφρίτιδα.